Mijn medebewoner heeft geen goede voornemens zegt ze tegen iedereen. “Waarom iets voornemen als je het ook gewoon meteen kunt doen?” Praktisch type. Veel energie.
Halverwege de dag begint ze tegen me te praten. Ze legt de telefoon neer, haar mond vol met een boterham en ondertussen blind typend, : “tja, dit doe ik normaal nooit…het ziet er misschien een beetje chaotisch uit. Ik probeer normaal gesproken echt wel even tijd te nemen om fatsoenlijk te eten. Eten moet je toch, dan kan je er maar beter iets van maken. Maar vandaag lukt het me niet. Tis niet zo dat ik dit altijd zo doe hoor. Ik weet heus wel dat dit niet gezond is zo”. Ik kijk haar begrijpend aan en ze schiet in de lach. “Jij hebt makkelijk praten, jij hoeft alleen maar te kijken wat hier gebeurt”.
Vandaag 2 sollicitanten. Ik hoor haar zeggen: “Excuses, er kijkt nog iemand mee met het gesprek, ik neem aan dat je dat geen probleem vind”. Sollicitant 1 begrijpt er niets van en voelt zich er zeer ongemakkelijk bij. Ze stelt geen vragen en ziet er al helemaal de lol niet van in. Ik wel. En ik denk hetzelfde als mijn medebewoner, we geven elkaar een knipoog : niet aannemen. Hier moet je out of the box kunnen denken. Omgaan met onverwachte situaties. Mijn aanwezigheid hier begint zijn vruchten af te werpen.