Month: June 2015

Nu ben ik dan echt weg. Margot heeft de chauffeur nog even geholpen met de kist op de vrachtauto te krijgen en zwaaide me uit.

Dit keer ging het voor de chauffeur wat eenvoudiger dan toen ik gebracht werd. De chauffeur wist het te vinden en toegangsverlening had ook gelukkig het juiste adres opgegeven. it keer geen eindeloos gewaal over het terrein begreep ik.

Tot ziens en sterkte en plezier met de volgende projecten. Benieuwd waar ik nu weer naar toe ga.

Het is alweer maandag 8 juni en ik lig braaf te wachten in m’n kamertje tot ik wordt opgehaald. Hoe zou het op de kamer zijn? De dames zeiden al dat het jammer is, geen observaties meer, geen gesprekken meer wat ik daar nou doe als ik weg ben en helemaal belangrijk geen kleur meer. Een kale witte muur die nu de kamer inkijkt.

Ze gingen wel iets bedenken om wat meer kleur te brengen in die kamer. Mijn gastvrouw is helemaal een beetje verdrietig, nam donderdag nog speciaal de tijd om wat van mijn andere kleren uit de kast te halen, maar rood was gewoon het allermooiste.

Alles wat rood is, is aangetrokken behalve de jas dan. Met 30 graden in de kamer trok ze me toch echt niet de rode winterjas aan. Heerlijke temperatuur vonden mijn kamergenoten.

Op het einde had ik opeens 5 handen.  Drie handen houden me vast. Heb ik ook wel een beetje nodig. Ik heb wel vaker gereisd, maar afscheid nemen doet toch een pijn.

Vrijdagochtend kwam een kennis van mijn gastvrouw langs en die had eindelijk wel geluisterd, koekjes ter afscheid uit naam van mij.  Zij wilde me live zien op kantoor. Foto’s had ze natuurlijk wel gezien, maar dat is toch anders. Zij was degene die Margot er op geattendeerd had om mee te doen met dit project en ik ben er ook blij om, want het was erg gezellig hier op de kamer, soms wat stilletjes omdat er zo veel vrije dagen waren, maar over het algemeen wel druk en veel aanloop dankzij een van de kamergenootjes. Ik heb veel geleerd en denk de gastvrouw ook wel. Samen hebben we aan deze blog gewerkt en al schrijvende zijn er toch wat dingen naar boven gekomen waar zij nooit aan gedacht had.

De terugweg naar mijn reiskamertje was wel weer anders. ‘s middags kwam een andere vriendin van de gastvrouw langs om te helpen met inpakken. Ze dachten slim te zijn mij in de kleren te transporteren. Helaas vlak voor de deur van één van de heren vielen alle kleren af en stond ik in vol ornaat voor zijn kamer. Geschokt was hij (en ik ook wel) wel eventjes, maar gelukkig was er snel een doek en was ik weer braaf bedekt. Voelde wel wat prettiger. Dat gesjouw tussentijds is wat vervelend voel me dan wel bezwaard dat ik zo zwaar en groot ben. Maar ja niets aan te doen even zweten en dan lig ik weer netjes. Gelukkig konden de koekjes de man weer geruststellen.

Leuk project en ben erg benieuwd wat er verder gaat gebeuren. Zou willen dat ze mij op de hoogte houdt met wat daar op die kamer gebeurt en hoe het verder met haar zal gaan.